De midlife crisis voorbij
Geplaatst: 19 nov 2020 18:36
Als de midlife crisis voorbij is en je gewoon 'eindelijk' weer op de motor wilt stappen dan ga je rondkijken maar in je hart weet je het wel: uiteindelijk wil je toch een Harley
Waarom een Harley? Voor mij is dat omdat ik het klassieke en rauwe enorm waardeer, geen spinnende naaimachine voor mij, ik wil horen en voelen waar ik op zit. Voor mij mag het best wat spartaans zijn en zo'n ouderwetse V-twin (weliswaar opgewaardeerd naar 'moderne' maatstaven) doet het 'm.
Na een paar dealers afgegaan te zijn kwam ik bij Motorsaloon een mooie 48 tegen, weliswaar 10 jaar oud maar minder dan 10.000 km. op de klok en het klikte wel. Er zat wel wat chroom op maar dat was ik in gedachte al aan het vervangen voor zwart. Ook stond er een paar maanden oude met >200 km Iron . De vorige eigenaar had 'm gekocht, naar huis gereden en bedacht dat het toch niet hetgeen was wat ze zocht en de Iron ging weer retour. Onnodig om te zeggen dat 'ie er nog als nieuw uitzag.
Weekend later met moeders nog maar eens langsgereden, zelf vind ik altijd alles mooi en wil dan ook alles hebben maar moeders weet doorgaans beter dan ik wat ik dan echt wil en een jaar later ook nog steeds blij mee ben. In Amersfoort aangekomen ging ik glunderend op de 48 zitten waarop mijn vrouw onmiddelijk zei: dat is niks voor jou met al dat chroom, dat ben je na 3 maanden al zat, je moet zoiets nemen wat er naast staat en ze wees op die kakelverse Iron, onnodig te zeggen dat ik het daar volledig mee eens was (ondanks het wat hogere prijskaartje): 'doe mij die maar!'
Zo gezegd zo gedaan en een week later stond de Iron bij mij in de berging
Nu moest ik nog even het rijbewijs halen want ook al heb ik mijn autorijbewijs al 40+ jaar, da's niet geldig voor op de motor, en zoals dat vroeger ging (welk bureau zit u agent? dan kom ik vanmiddag langs om mijn rijbewijs te laten zien) zo gaat dat tegenwoordig (gelukkig) niet meer. De Corona lockdown gooide nog wat roet in het eten maar uiteindelijk in juni dit jaar ook het vinkje bij A kunnen laten zetten en inmiddels ben ik ruim 6000 motorkilometers verder.
Een plaatje hoort er bij.
Vooralsnog weinig aan veranderd t.o.v. nieuw, ik kreeg 'm afgeleverd met SE slip-ons, heavy breather en tuningkitje, vervolgens een zwarte Willie G derby cover er op gezet en inmiddels is de kentekenplaat naar de zijkant verhuist en liggen er mini-led richtingaanwijzers voor de voorkant op tafel om gemonteerd te gaan worden.
Volgende stap is het stuur vervangen voor een smaller en iets hoger stuur met rechte hoeken, niet te hoog want ik verwacht dat ik mijn voorremleiding kan behouden, vanwege ABS moet de leiding in z'n geheel vervangen worden als het langer moet en da's best een prijzig geintje. Daarna en ander zadel en waarschijnlijk forward controls. Dan is mijn accesoires spaarpot wel weer een beetje leeg en krijg ik de tijd om te bedenken wat er verder gaat gebeuren.
Waarom een Harley? Voor mij is dat omdat ik het klassieke en rauwe enorm waardeer, geen spinnende naaimachine voor mij, ik wil horen en voelen waar ik op zit. Voor mij mag het best wat spartaans zijn en zo'n ouderwetse V-twin (weliswaar opgewaardeerd naar 'moderne' maatstaven) doet het 'm.
Na een paar dealers afgegaan te zijn kwam ik bij Motorsaloon een mooie 48 tegen, weliswaar 10 jaar oud maar minder dan 10.000 km. op de klok en het klikte wel. Er zat wel wat chroom op maar dat was ik in gedachte al aan het vervangen voor zwart. Ook stond er een paar maanden oude met >200 km Iron . De vorige eigenaar had 'm gekocht, naar huis gereden en bedacht dat het toch niet hetgeen was wat ze zocht en de Iron ging weer retour. Onnodig om te zeggen dat 'ie er nog als nieuw uitzag.
Weekend later met moeders nog maar eens langsgereden, zelf vind ik altijd alles mooi en wil dan ook alles hebben maar moeders weet doorgaans beter dan ik wat ik dan echt wil en een jaar later ook nog steeds blij mee ben. In Amersfoort aangekomen ging ik glunderend op de 48 zitten waarop mijn vrouw onmiddelijk zei: dat is niks voor jou met al dat chroom, dat ben je na 3 maanden al zat, je moet zoiets nemen wat er naast staat en ze wees op die kakelverse Iron, onnodig te zeggen dat ik het daar volledig mee eens was (ondanks het wat hogere prijskaartje): 'doe mij die maar!'
Zo gezegd zo gedaan en een week later stond de Iron bij mij in de berging
Nu moest ik nog even het rijbewijs halen want ook al heb ik mijn autorijbewijs al 40+ jaar, da's niet geldig voor op de motor, en zoals dat vroeger ging (welk bureau zit u agent? dan kom ik vanmiddag langs om mijn rijbewijs te laten zien) zo gaat dat tegenwoordig (gelukkig) niet meer. De Corona lockdown gooide nog wat roet in het eten maar uiteindelijk in juni dit jaar ook het vinkje bij A kunnen laten zetten en inmiddels ben ik ruim 6000 motorkilometers verder.
Een plaatje hoort er bij.
Vooralsnog weinig aan veranderd t.o.v. nieuw, ik kreeg 'm afgeleverd met SE slip-ons, heavy breather en tuningkitje, vervolgens een zwarte Willie G derby cover er op gezet en inmiddels is de kentekenplaat naar de zijkant verhuist en liggen er mini-led richtingaanwijzers voor de voorkant op tafel om gemonteerd te gaan worden.
Volgende stap is het stuur vervangen voor een smaller en iets hoger stuur met rechte hoeken, niet te hoog want ik verwacht dat ik mijn voorremleiding kan behouden, vanwege ABS moet de leiding in z'n geheel vervangen worden als het langer moet en da's best een prijzig geintje. Daarna en ander zadel en waarschijnlijk forward controls. Dan is mijn accesoires spaarpot wel weer een beetje leeg en krijg ik de tijd om te bedenken wat er verder gaat gebeuren.