bochten en circuittraining

[LindaT]

3e poging bochten en circuittraining van 2theexperience

Nu ik inmiddels geen oliesporen meer trek en rondrij zonder lekkages, ga ik voor de 3e keer proberen om een bochten & circuittraining te doen. De eerste keer dat ik dat wilde doen, is al jaren geleden en dat ging niet door, omdat ik 1 dag van tevoren mijn koppakking opblies. Gelukkig had ik wel een annuleringsverzekering afgesloten, maar toch! Ik vond het wel erg jammer.
De tweede keer was ruim een jaar geleden en los van dat ik me zorgen maakte over het aantal decibels dat ik moest reduceren, begon ze toen ook flink te lekken. Weer niet gelukt dus!
Gelukkig kon ik het uitstellen, maar inmiddels zat alles al wel volgeboekt, dus bleef alleen zondag 1 oktober over voor dit jaar. Daar baalde ik wel flink van, want de avond daarvoor moet vriendlief met zijn band optreden. Nou volg ik echt niet ieder optreden van zijn band, maar dit is de presentatie van hun nieuwe EP en het is op kruipafstand van ons huis in hun thuisbasis dB's in Utrecht . Die avond had ik natuurlijk het liefst op grootse en zeer alcoholische wijze willen doorbrengen met vrienden en aanhang om daarna op mijn tandvlees naar huis te kruipen, maar helaas! Ik moet/ wil fris en fruitig om 8:30 klaarstaan in Lelystad. Dus moet ik mijn zelfbeheersing tot het uiterste op de proef stellen en blijf ik nuchter. Na het optreden, als de band zelf ook onbelemmerd aan de zuip kan gaan, ga ik braaf naar huis en zorg ik dat ik mijn oordoppen in doe. Want we hebben ook een van de voorprogramma's, een Tsjechische band te logeren. Ik verwacht ook dat mijn teerbeminde niet nuchter zal blijven, of zoals hij het zelf omschrijft " In zijn Mickey Mouse Pak op een driewieler door de buurt gaat rijden". 's Ochtends vroeg zal ik dan heel stilletjes tussen de snurkende kerels door, het huis uit sluipen. Die zullen dan waarschijnlijk niet wakker worden van mijn motor, want op het moment dat ik dit schrijf worden mijn geliefde decibellen ( tijdelijk ) maximaal teruggedrongen tot een enigszins aanvaardbaar niveau, zodat ik niet geweigerd wordt en direct een WOK-melding aan mijn kont heb hangen. Ook worden mijn banden vervangen, want de voorste is wat droog en de achterste wat vierkant van al mijn snelwegkilometers en dat is natuurlijk ook niet optimaal.
Ik had ooit een echt race pak met knee sliders op de kop getikt en vorig jaar had ik al een goedgekeurde helm met veiligheidssluiting en degelijke motorlaarzen gekocht. Dus... misschien gaat de 3e poging eindelijk lukken.

Mijn motor klinkt als een opgevoerde stofzuiger als ik haar van de garage ophaal en in eerste instantie schrik ik van het rare geluid. Dit kan toch niet goed zijn? Als ik voor het stoplicht sta, betrap ik me erop dat ik steeds in mijn spiegels kijk, naar die motor met dat rare geluid, die achter mij staat. Nee, ik ben het toch echt zelf. Dat in die spiegels kijken is ook nog wel even een dingetje, want de vorige spiegels staken uit de uiteinden van mijn clipons en behalve dat ze daar dus breder door werd waaiden ze boven de 100 KM per uur ook naar achteren, waardoor ik alleen nog mijn eigen knieën zag en daar heb ik niks aan. Dus die zijn vervangen voor echte hangoor spiegels die muurvast op hun plek blijven zitten. Ze zitten alleen wel een stukje lager, dus het is even zoeken totdat ik het verkeer achter me weet te vinden. Ik ben echt veel te ongeduldig om eerst uitgebreid mijn spiegels te stellen. Rijden wil ik! Na 2 weken in een camper te hebben gebivakkeerd, kan ik niet wachten om weer op 2 wielen rond te rijden. Ik draai de snelweg op en tot mijn grote opluchting is alleen het geluid afgeknepen en niet haar vermogen. Het is wel zo dat ik bij afwezigheid van het gebrul van mijn Supertrapps nu meer last heb van het windgeruis en bij de eerste tankstop doe ik toch maar mijn oordoppen in. Mijn uitlaten hoor ik graag, maar alle bijgeluiden kan ik prima missen. Mijn gehoor is al niet meer wat het was, voordat ik een voorkeur voor luidruchtige motoren en concerten ontwikkelde. Ik ben nog wel wat ongerust dat ik in de spits van de weg af gereden wordt omdat ze me niet meer horen, maar ook dat valt mee.

Volgende issue betreft niet mijn motor, maar mijn pak. Voor de vakantie heb ik het thuis gepast, maar na 2 weken pains aux chocolat, croissants en cocktails, zit het ineens een stuk strakker... Het aantrekken gaat nog net, maar mijn knieën buigen en mijn voeten op de steps zetten is toch echt een flinke uitdaging.
Zondagochtend vroeg, pers ik me op pure wilskracht en een flinke bus talkpoeder in mijn pak en stap op de motor richting het circuit in Lelystad. Het is prachtig weer en het is heel rustig op de weg. Vlak voor Lelystad kom ik pas andere motoren tegen, waarvan ik het donkerbruine vermoeden heb dat ze dezelfde kant opgaan. Eenmaal aangekomen, rij ik een enorm terrein op met meerdere circuits. Je kan er blijkbaar ook karten en ik zie meerdere campers en tentjes op het parkeerterrein staan. Eenmaal op de juiste plek aangekomen staat er al een hele rij motoren te wachten. Voornamelijk racemotoren en toerfietsen en een Buell, maar geen enkele caferacer of eigenbouw of ook maar iets in die richting. Dat was te verwachten natuurlijk, maar ik had iets meer variatie toch wel leuk gevonden. Bij het inschrijven wordt me gevraagd naar mijn rij-niveau. Ik zeg dat ik al 30 jaar rij, maar dat ik nooit eerder op een circuit heb gereden. Er wordt een inschatting gemaakt en ik wordt in groep 11 van de 15 gezet. Alle groepjes bestaan uit 3 mensen met 1 instructeur. In mijn groepje zit een Sloveense dame die veel race ervaring heeft en ook instructeur is, maar na een ongeluk, durft ze niet meer en ze doet deze cursus om haar zelfvertrouwen terug te krijgen. De enige man in de groep is denk ik iets ouder dan ik en doet deze cursus nu al voor de 3e keer. We krijgen eerst met alle groepjes samen een algemene uitleg over hoe en wat op het circuit, voordat we per groepje verder gaan. Daar krijgen we nog meer specifieke uitleg over hoe en wat. Omdat eerst de 10 andere groepjes aan de beurt zijn, rennen we allemaal nog even naar de wc. Dat is ten slotte een flinke klus met zo'n pak. En dan is het zover. We rijden achter de blonde staart van mevrouw de instructeur aan het circuit op, voor het eerste verkenningsrondje. Voor ons is het verkennen van het circuit en voor de instructeurs om te kijken welk vlees ze in de kuip hebben. Mijn hoofd is vol van alle uitleg. In eerste instantie wil ik vol gas zo snel mogelijk de hoofdbaan op maar, halverwege de eerste bocht, dook ze linksaf langs de pionnen allerlei kleine bochtjes in. Niks hoge snelheden, het werd gooien, smijten en heel goed opletten waar ze nu weer naartoe stuurde. Het leek wel sporten. Maar in tegenstelling tot sporten, ging het voor mijn gevoel supersnel voorbij. Na de eerste ronde, stapte de Sloveense dame dolblij van haar motor. Haar zelfvertrouwen was meteen terug en ze werd direct naar groep 1 gestuurd. Ook werd er iemand uit de langzamere groepen bij ons geplaatst. Na nog wat aanwijzingen, gingen we voor de volgende ronde. Elke ronde werd de volgorde bepaald. Wie achter de instructeur aan reed en wie daar weer achter. De eerste ronde had ik direct achter de instructeur gereden, nu reed ik in het midden. Dat beviel me veel minder, want mijn voorganger reed logischerwijze niet zo soepel als de instructeur, die dit parcours natuurlijk wel kon dromen. Ook merkte ik wel het verschil met de andere motoren. Allemaal moderne en soepel rijdende 4-cilinders, die ervoor gemaakt leken om in de 2e versnelling dit soort bochtjes te rijden. Maar, daarom niet getreurd, het ging heel niet slecht en ik begon er lol in te krijgen. Mijn stepjes kunnen niet omhoog klappen en ik merkte dat ik daar te veel over nadacht in de bochten, dat was natuurlijk niet handig en het enige waar ik de grond mee heb geraakt is mijn zijstandaard en mijn voet, dus dat is uiterst braafjes. Tussen de rondes op de baan zelf, kregen we uitleg over de zithouding. We hielden omstebeurt elkaars motoren vast zodat iedereen op haar/zijn eigen motor de juiste houding kon uitproberen. De ene arm gestrekt, kont naast het zadel enz. Erg leuk allemaal, maar als je dit de eerste keer doet en je constant van richting moet wisselen, moet je heel goed opletten dat je op een bepaald moment niet alles de verkeerde kant op gaat doen, als je het sowieso allemaal al weet te onthouden. Kwestie van veel doen, laat maar zeggen.

Op een bepaald moment merkte ik wel dat mijn energie echt volledig op was en toen ben ik gestopt. Alles ging goed qua motor, het rijden ging best ok en ik ben ook niet in het gras beland, maar helaas ben ik al een tijdje oververmoeid en heb ik veel minder energie dan normaal. Ik had nog een paar rondes te gaan, maar die heb ik noodgedwongen laten schieten. De mensen van de organisatie pakten dit ontzettend prettig op en ik kan niet anders dan heel positief zijn over de organisatie en de gehele ervaring. Ik ga het zeker nog eens doen als ik meer energie heb.

Linda

[ronnie]

Bedankt voor het delen van je mooie avontuur
Je hebt er ook nog een geweldige actiefoto aan overgehouden !

[bow]

Wat een mooi geschreven stukje, erg leuk om te lezen en vast ook om te doen.
Bye the way , speelt man lief in Terzij de Horde.

[LindaT]

Hoi, Dank je wel. En nee manlief speelt in Grindpad. groetjes Linda

[charlesb52]

Mooi hoor; verhaal, foto’s en het is waarvoor een SPORTster gemaakt is !

[bow]

Hoi, Dank je wel. En nee manlief speelt in Grindpad. groetjes Linda

Ken ik ook , was vorige week op de radio bij Kink

[LindaT]

Hahaha, ja klopt!

[scheurneusje]

Super ervaring @LindaT
Wat mooi geschreven inderdaad.
Nou hopelijk kun je nog een keer,zal ook veel zijn ineens al die informatie alleen al,en dan nog toepassen....we worden ook ouder he
Maar knap hoor

[choco]

mooi verhaal, en mooie uitlaten
En grindpad klinkt vet.

[Dorski]

Leuk verhaal en mooi geschreven.
Tof dat je de tijd neemt om dit te delen.

[LindaT]

Ik schreef het stuk in eerste instantie voor het clubblad van de Caferacerclub, maar heb het iets aangepast zodat ik het ook hier kon plaatsen. Ik ben nu eenmaal liever lui dan moe